साँझको समय छ । मन्दिरको भित्तामा एउटा हातले अडेस लागेको छु
। भगवानहरू सधै निदाएको ठाउँ हो मन्दिर । जहॉ मान्छेहरु निदाएको
भगवानसँग भक्तिको हल्ला गर्छन् ।
मैले पनि आफूलाई हिन्दुत्वको भावले अडेस लागेको ठान्दछु ।
तिहारको मौसम छ । मान्छेहरुको अन्धोपन यो बर्स अली थपियो ।
झ्याललाइ पूरा पर्दाले ढाकेर घर झिलिमिलीले छोपेका छन् । उनिहरु
आफ्नो घर कहाँ बाट हेर्छन थाहा छैन । कि बन्द कोठामा बैभवको
घमण्डले धक्कु लगाइरहेका छन् बाँच्नु ऊपर । मलाई हासो आउछ
मूर्खता उपर । उसको वा उनिहरुको मुर्खता उपर हैन आफ्नै सोच वा
भनौं मानबीय चेतना उपर ।
साथीलाई दोस्रो पटक फोन गरे । यो समयमा भेट नहुने कुरा भयो ।
एक छिनको कुराइ, छेउमा मूर्तिमा लिन ईश्वर, मानवीयता माथि
अन्धोपन भएको आस्था । सबै कुरा दिमागमा आएर अलमल्ल परे ।
म बिच बाटोमा टवाल्ल भएछु । आस्थाहरुले भन्छ ईश्वरको वास
झिलिमिली वा भनौं उज्यालो ठाउँमा हुन्छ । मानिसहरु तेसै गरिरहेका
छन् । ईश्वर के गर्छन् मलाई थाहा छैन । थाहा नहुनु पनि
स्वाभाविक कुरा हो । यथार्थमा त ईश्वरको दैनिकीसँग नजिक हुन
पाइएको छैन ।
गुरु (देवकोटा) तपाईले अन्तिममा किन श्री कृष्ण एक भन्नु भयो ?
के तपाई जिन्दगीको प्रयोग गर्दागर्दै थाक्नु भयो ? कि मृत्यु हुने
क्रममा भएको शास्तीले मृत्युलाइ श्री कृष्ण एक भन्नु भएको ?
मृत्यु त मृत्यु नै हो यो तपाईलाई राम्ररी थाहा थियो । श्री कृष्ण
एक त मैले आजसम्म भेटेको छुइन । बाटोको छेउमा मार्बलले
बनाइएको ईश्वरको घर छ । मान्छेले त्यहाँ दुध चढाएर गयो भनुकि
पोखेर गयो भनौं । जे होस दूध धर्म बोकेर सडक तिर कुदिरहेको
थियो ।पानी होस् या दूध दक्षिण तिरै बग्छ । उत्तरमा एउटा पागल
होइन होइन श्री कृष्ण एक लडिरहेको छ । गुरु यो धर्म र नैतिकताको
बिरोधाभास मानवीयता हैन र ! छेउमा बैंक छ । छेउमै माग्ने छ ।
छेउमै रकमका भण्डार छन् । यो सामाजिक चेतनामाथिको ब्यङ्ग्य
होइन र ! कति बेअर्थपूर्ण छ हाम्रो मुर्खता र ज्ञान । बिग
मार्केटको अगाडी एउटा मान्छे भौके मर्छ यो नै त अमानवको
असमाजको मानवीय अब्स्ट्राक हो । मैले बग्दै गरेको धर्मको दूध
नागेछु । सुरक्षा गार्डले निर्जिब घर र रकमलाइ संरक्षण गरिरहेको
छ । छेउमा पागल भएर नाङ्गिएको हो की नांगिएर पागल भएको हो ।
जे होस् जाडोसँग जुहारी खेलेर होला हारेर लम्पसार छ ।होटल
दीपावली मनाउँदैछ इस्वरको निम्ति । मेरा आँखा मन मष्तिक छक्क
परेको छ । इस्वरको कृतिम रमझम देखेर ।
